ஆவிகள் இருக்கலாமென
சொல்லத் தோன்றும்
என் தனிமையின் நாட்களில்,
கடந்த காலம் என்னை
தனிமையின் பிரதிநிதியாக
அறிவித்து இருக்கலாம்..!!
எனக்காக யாரும் அழாத போது
நான் அழுதிருக்கலாம்,
நிமிடங்களின் முட்கள்
நேரத்துக்கு நேரம்
என்னை மெய்ப்பித்துக் கொள்ள
நிறம் மாறியிருக்கலாம்..!!
திட மௌனமாகி
நான் இருந்த வேளை,
அப்பாலிருந்து சில
தீய சக்திகள்
துக்கம் விசாரிப்பதாக
தூண்டிச் சென்ற போது
என் உயிரை அசைத்து
உணர்வுகளை சரி பார்த்திருக்கலாம்..,!
என் வெக்கம் மானம் சூடுகளை
அக்கம் பக்கம் யாரும்
கவனிக்காத போது,
மெலிந்த என் வலிமைகளை
ஒன்று சேர்த்து
தூண்டில் புழு போல்
கரை ஏறத் துடித்திருக்கலாம் ..!!
கடந்த காலம் என்னை
வழி மறித்திருந்தாலும்,
மணலில் கட்டிய வீட்டை
இடித்து இடித்து கட்டும்
சிறுமியின் உள்ளங்கை அளவு
நம்பிக்கை எனக்குள் இருந்திருக்கலாம்..!!
கடைசி ஆசை என்னவென
யாராவது கேட்டால்
நானும் சொல்வேன்,
சிகப்பில் எல்லாம் வேண்டும்,
நிஜமாய் சிரிக்க வேண்டும்,
தனிமையை விட வேண்டும்,
நிறைவாய் உணவு வேண்டும்,
பக்குவமாய் அழ வேண்டும் ,
முடிவெடுக்க தகுதி வேண்டும்
இன்னும் இன்னும் சொல்வேன்..
நான் என்ன செய்யட்டும்..??
நம்பிக் கொடுத்தும்
திரும்ப வராத
கடன் போல
கடைசி ஆசைகளை
இறந்த காலத்திடம் கடனளித்து
தினமும் நாட்காட்டியின்
காகிதம் கிழித்து
எதிர்காலம் காத்திருக்கிறேன்...!!
