மந்திரப் பொடி தூவாமல்
தந்திரமாக இழுத்ததில்
எந்திரமாக மாறுகிறது
சொக்கி மக்கிப் போன மனம்,
காய்ந்து போன நாட்களை
மாய்ந்து மாய்ந்து புதுப்பித்தே
தேய்கிறது காதல்..!!
இதழுடன்
இதழ் பொருத்த,
இதயத்தை இடை நிறுத்தி
காதல் கடை விரித்ததில்,
உடன்கட்டை வரை
ஏறத் துணிவது
ஏறத்தாழ காதல் குணமே..!!
முருங்கை மரமேறும்
வேதாளமாய்,
காதல் பாதாளத்தில்
மீண்டும் மீண்டும் விழவே
தலைகீழ் நின்று
தண்ணீர் குடிக்கிறது
பாழடைந்த நினைவு..!!
எக்குத்தப்பாக
எத்தனைமுறை பேசினாலும்,
சத்தமில்லாத
அர்த்தமில்லாப் பேச்சுக்கு
அலைந்து திரியவே
ஆவியாய்ப் பறக்கிறது
அரைகுறை அறிவு..!!
ஒட்டுப் போட்டு தைத்த
பட்டுச் சீலையின் நுனியை
விடாமல் மறைக்கும்
மங்கையின் மனம் போல்,
சித்திரவதை சந்தித்து
அடிவாங்கி அசிங்கப்பட்டாலும்
காதல் மனம் சகித்து கொள்கிறது.!!
துடைப்பம் வைத்து
துடைத்தாலும் போகாத
உடையாத நினைவுகளால் ,
குப்பைக் காதலில்
பாலித்தீன் துப்பிய
எச்சில் சக்கையாய்
மறுசுழற்சிக்கு மறுக்கிறது மனம்..!!
கண்ணைக் கட்டி
எட்டிப் பார்க்க சொல்கிறது,
காதல் வாய் பேசியே
செவ்வாய் கிரகம் வரை
இழுத்தடிக்கிறது,
இந்த பேதை நிலையில்
போதை சுகம் தரும்
ஹெராயின் காதல்..!!
