கீழிருந்து மேல் நோக்கி
விழும் அருவியொன்று
அவளது உள்ளக்கிடப்பிலிருந்து
என் பொருட்டு
எப்போதும் பாயும்.
காந்தப் பார்வையால்
வட தென் துருவங்களை
புருவ அசைவில்
எனக்கெதிராகத் திசை திருப்புவாள்!
இயற்கைக்கு நேரெதிராக
விளையாடுவதெல்லாம் புதிதல்ல
அவளுக்கு!
இப்படித்தான் ஒருநாள்
பிரபஞ்சத்தை
காதல் பஞ்சத்தில் ஆழ்த்த
மொத்தக் காதலையும்
உறிஞ்சி எனக்களித்தாள்!
திணறிக் களித்த
கணம் கரைவதற்குள்
முத்தத் தொகுப்பொன்றை
மூச்சு முட்டப் பரிசளித்தாள்!
நல்லபடியே எல்லாம் கடந்துவர
அவள் நட்டதும் பூத்த
ஆர்கானிக் ரோஜாவிலிருந்து
பூவொன்று எனக்காகப் பறிக்கப் போனவள்
முள் குத்திய பெருவலியில்
அணு அணுவாகச் சிதறி
கதறி அழுதபோது
எனதாகிய என்னுடல்
ஆலகால விஷம் கலந்த
பாற்கடலாகித் தவிப்பதில்
என்ன அநியாயம்
இருந்துவிடமுடியும்?!
